Dyrektor Lasów Miejskich w Warszawie Karol Podgórski
W kompleksowej Polityce Leśnej Państwa istnieje zapis określający społeczne funkcje lasu wśród których istotnym kierunkiem jest edukacja leśna, jako forma kształtowania właściwych postaw wobec przyrody. Jednocześnie w dokumencie tym podkreśla się szczególnie funkcje rekreacyjne i zdrowotne lasów, które są swoistym spełnieniem oczekiwań lokalnej społeczności. Mimo, że w tym przypadku nie definiuje się tych leśnych przestrzeni jako lasy miejskie, to z racji swej roli definicja taka w pełni do nich pasuje.
Lasy miejskie w ostatnich latach stały się istotnym problemem, o którym dyskutuje się nie tylko na seminariach naukowych, ale również na Kongresie Leśnym, gdzie w 2009 r. w Buenos Aires zainteresowanie tą tematyką było tak duże, że nie wszyscy zainteresowani mogli uczestniczyć w obradach tej sesji.
Warto podkreślić, że zróżnicowana powierzchnia leśna miast determinuje ich zagospodarowanie i wykorzystanie. Warszawa jako pond 2,7-milionowa aglomeracja jest trzecią stolicą w Europie (po Berlinie i Sztokholmie) pod względem powierzchniowego udziału lasów. Udział 15% powierzchni leśnej nadaje specyficzny charakter oraz zróżnicowany status ochronny tym powierzchniom. Dostrzeżenie szczególnej roli lasów w miastach miało miejsce już ponad 90 lat temu, kiedy to Zygmunt Plater wysunął postulaty względem leśnictwa: „opieki i ścisłej opieki rządowej nad lasami miejskimi”.
Z racji prowadzenia aktualnie prac nad nowelizacją Ustawy o lasach Polskie Towarzystwo Leśne Oddział w Warszawie wraz z Dyrekcją Lasów Miejskich Warszawy zorganizowały sesję naukową poświęconą “Problemom lasów miejskich”. Odbyła się ona 22 czerwca br., a wiodącymi jej tematami były:
* rola lasów miejskich w polityce leśnej państwa,
* prowadzenie gospodarki leśnej w lasach miejskich,
* problematyka ewidencji gruntów leśnych na obszarze m.st. Warszawy,
* przeciwdziałanie problemom związanym z obecnością zwierzyny dziko żyjącej w mieście.
