Podstawą prawną finansowania badań naukowych w dziedzinie leśnictwa jest art. 33 ust. 3 pkt. 6 Ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r., w którym czytamy: Dyrektor Generalny w szczególności: inicjuje, popiera i finansuje badania w zakresie leśnictwa oraz nadzoruje wykorzystanie wyników tych badań.
Według szacunkowych ocen Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych w latach 2009 i 2010 poziom finansowania badań leśnych wynosił 26,5 mln zł rocznie. W ub. roku w tej ogólnej kwocie 56% stanowiły koszty tematów badawczych realizowanych przez Instytut Badawczy Leśnictwa.
Wśród istotnych problemów gospodarki leśnej w Polsce dominują tematy naukowo-badawcze związane z hodowlą i użytkowaniem lasu. Szczególną uwagę zajmuje badanie zmienności genetycznej, osobniczej i populacyjnej dla trwałości i rozwoju zasobów leśnych oraz rozwój polskiego modelu szkółkarstwa leśnictwie wielofunkcyjnym (nowoczesne technologie hodowli sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym i mikoryzacja sadzonek). Z kolei w zakresie ochrony lasu szczególną uwagę poświęca się Analizie ekonomicznej funkcjonowania ochrony przeciwpożarowej lasu. Z punktu widzenia inwentaryzacji zasobów leśnych szczególną uwagę zwraca się na doskonalenie metod w planowaniu urządzeniowym z wykorzystaniem technik geoinformatycznych i SILP oraz wdrożenie metody SIG (siedliskowego indeksu glebowego) do diagnozowania siedlisk leśnych (…).
W tym okresie badania leśne skoncentrowane były w IBL, zgodnie z zapisami historii według prof. dr. hab. Zbigniewa Sieroty, „w znacznym stopniu z obowiązującą wówczas nakazową gospodarką Lasów Państwowych, zapewnianiem rytmiczności dostaw drewna dla przemysłu, troski o należyty stan zdrowotny drzewostanów. Równocześnie prowadzono jednak także badania dotyczące wypracowania naukowych podstaw procesów wzmagania odporności drzewostanów gospodarczych metodami uprawowymi i hodowlanymi, wykorzystywania zjawisk miko- i bakteriotrofizmu drzew oraz sztucznej mikoryzacji sadzonek, stosowania nawożenia drzew w szkółkach i osłabionych drzewostanach. Pozwalało to na podejmowanie, a także inspirowało nowe badania z zakresu profilaktyki i terapii, a ich efektem było bezpośrednie wdrażanie wyników do praktyki leśnej. Wiele z nich zostało zaktualizowanych i są stosowane do dziś – jako przykłady można wymienić nowoczesny system oceny zagrożenia pożarowego, nowe metody ochrony upraw przed zwierzyną, proekologiczne środki monitoringu i ochrony przed owadami, czy preparat „PgIBL” do ochrony przed hubą korzeni. Uzyskane wyniki i ich umiejętne wykorzystanie przez praktykę leśną w znaczący sposób wpłynęło na wzrost zdrowotności i odporności drzewostanów, na zwiększanie stabilności i trwałości ekosystemów leśnych, na zachowanie leśnej różnorodności biologicznej”…
“Trybuna Leśnika” nr 2/2011 