Dzieje jodły, posługując się metodą analizy pyłkowej, oceniono na 70 tysięcy lat. W starożytnej Grecji drzewo to poświęcone było Artemidzie – bogini lasów i opiekunce dzikich zwierząt. Jednocześnie gałęzie jodły splecione z bluszczem i winoroślą zdobiły rydwan Dionizosa na uroczystościach związanych ze świętem wiosny.

Karkonosze jako najwyższe pasmo Sudetów charakteryzuje odmienność zarówno klimatyczna, jak i geobotaniczna. To właśnie ta odrębność i specyfika zdecydowały, że już 50 lat temu obszar ten objęto najwyższą formą ochrony przyrody i powołano tu na obszarze 5580 ha Karkonoski Park Narodowy. Obejmuje on najwyższe po stronie polskiej partie Karkonoszy. Otulina jego to 1120 ha, administrowanych przez Nadleśnictwa: Kamienna Góra, Śnieżka i Szklarska Poręba. Kompleksy leśne w parku to 4000 ha. Górne partie regla dolnego zajmują bory jodłowo-świerkowe. W składzie gatunkowym drzewostanów Parku dominuje jednak świerk, a w starszych klasach wieku jodła w ogóle nie występuje.

W Karkonoskim PN podjęto realizację programu restytucji jodły, ze względu na krytyczny spadek liczebności tego gatunku w lasach całych Sudetów Zachodnich. Kluczowym argumentem przemawiającym za koniecznością przeprowadzenia wieloaspektowych badań na tym terenie był, obok drastycznego zmniejszenia liczebności jodły, fakt odmienności genetycznej populacji sudeckiej od innych jej populacji na terenie naszego kraju. Słowem priorytetem stało się ratowanie istniejącego materiału genetycznego, gwarantującego odtworzenie lokalnej populacji jodły…

“Trybuna Leśnika” nr 10/2009 r.